|
Υπεύθυνος Έρευνας: Σταύρος Παπασταυρίδης, Καθηγητής
Στην εισήγηση αυτή θα παρουσιασθούν τα αποτελέσματα έρευνας που ξεκίνησε το 1993 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Κατά καιρούς πήραν μέρος σ’ αυτήν οι: Βασίλειος Γιαλαμάς, Αρχοντούλα Ζόργιου, Ελισάβετ Καμπάνη, Μαργαρίτα Καραλιοπούλου, Νικόλαος Κλαουδάτος, Δημήτριος Ματρόζος, Σταύρος Παπασταυρίδης και Βάντα Παδίτου.
Σκοπός της έρευνας είναι:
- Η μελέτη των παραγόντων που επηρεάζουν την ικανότητα των μαθητών να χρησιμοποιούν στην καθημερινή τους ζωή τις μαθηματικές γνώσεις που αποκτούν στο Λύκειο.
- Η διαμόρφωση προτάσεων για τη Διδακτική των Μαθηματικών με βάση τα στοιχεία που θα προκύψουν από τη μελέτη αυτή.
Είναι γνωστό ότι μεταξύ των στόχων της παιδείας περιλαμβάνεται και η διαμόρφωση πολιτών ικανών να αντιλαμβάνονται το τι συμβαίνει γύρω τους και να μετέχουν ενεργά στις κοινωνικο-οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις. Η επίτευξη του στόχου αυτού απαιτεί, μεταξύ άλλων, και την ανάπτυξη στα εκπαιδευόμενα άτομα της ικανότητας να εφαρμόζουν στην πράξη όσα διδάσκονται.
Η διδασκαλία, όμως, όπως αυτή πραγματοποιείται στη χώρα μας, δεν οδηγεί πάντα στο αποτέλεσμα αυτό. Με άλλα λόγια, το ερώτημα κατά πόσον το εκπαιδευτικό μας σύστημα επιτυγχάνει τον παραπάνω στόχο, παραμένει ανοικτό. Η αμφισβήτηση αυτή δεν ισχύει ασφαλώς μόνο για τη διδασκαλία των Μαθηματικών, αλλά για τα περισσότερα από τα γνωστικά αντικείμενα που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του σχολείου. Αναφέρουμε μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:
- Διδάσκει άραγε κάτι τους μαθητές η Μικρασιατική καταστροφή ως προς τη σημερινή πολιτική κατάσταση της χώρας;
- Αντιλαμβάνονται οι μαθητές, με βάση όσα διδάσκονται στη Χημεία, πόσο επικίνδυνες είναι οι διάφορες χημικές ουσίες που περιέχονται σε σωρεία καταναλωτικών προϊόντων (τρόφιμα, απορρυπαντικά , κτλ);
- Βοηθούνται οι μαθητές να συλλάβουν το πραγματικό μήνυμα της Αντιγόνης και τις εφαρμογές που μπορεί να έχει στην καθημερινή ζωή;
- Αποκτούν οι μαθητές μέσα από τις γνώσεις που τους προσφέρει το σχολείο σαφή αντίληψη για καθημερινά ζητήματα, όπως είναι π.χ. η συνταξιοδότηση, η κοινωνική ασφάλιση, οι σχέσεις εργασίας, η λειτουργία του κράτους και άλλα παρόμοια;
Πολλές ενδείξεις συγκλίνουν στο συμπέρασμα ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν δίνει την απαραίτητη έμφαση στην πρακτική εφαρμογή των γνώσεων που παρέχει στους μαθητές και δεν αξιολογεί την ανάπτυξη της δεξιότητας αυτής. Η εκπαιδευτική πρακτική φαίνεται ότι στηρίζεται στην άποψη ότι αρκεί η απλή παροχή πληροφοριών, για να επιτευχθεί αυτόματα η μεταφορά των αντίστοιχων γνώσεων στην καθημερινή πράξη.
Στον έλεγχο της υπόθεσης αυτής όσον αφορά τα Μαθηματικά εστιάστηκε η έρευνα που άρχισε το 1993 από τους Στ. Παπασταυρίδη και Ν. Κλαουδάτο. Η έρευνα αφορούσε τα Μαθηματικά που διδάσκονται στη Β΄τάξη του Λυκείου και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η υπόθεση που προαναφέρθηκε δεν επαληθεύεται.
Το 1997-98 πραγματοποιήθηκε, ύστερα από χρηματοδότηση του Κ.Ε.Ε., δεύτερη σχετική έρευνα. Σε πειραματική ομάδα μαθητών της Β΄ τάξης του Ενιαίου Λυκείου διδάχθηκαν τα αντίστοιχα Μαθηματικά με διαφορετική μέθοδο, η οποία στόχευε στην ανάπτυξη της ικανότητας εφαρμογής των μαθηματικών γνώσεων στην καθημερινή ζωή. Τα αποτελέσματά της έρευνας αυτής, τα οποία θα παρουσιαστούν αναλυτικά στην εισήγησή μας, υπήρξαν πολύ ενθαρρυντικά.
Με βάση την παραπάνω έρευνα έχει παραχθεί νέο διδακτικό υλικό που στηρίζεται στη μεθοδολογία την οποία ακολούθησε η ερευνητική ομάδα. Βασική επιδίωξη του υλικού αυτού είναι η βελτίωση της ικανότητας των μαθητών να χρησιμοποιούν τα Μαθηματικά στη ζωή τους.
Εισηγητής: Σταύρος Παπασταυρίδης
Σημείωση: Το παραπάνω κείμενο προέρχεται από το Κέντρο Εκπαιδευτικής Έρευνας, Πανελλήνιο Συνέδριο, Έρευνα για την ελληνική εκπαίδευση, 21-23 Σεπτεμβρίου 2000, Περιλήψεις Εισηγήσεων, Αθήνα 2000.
βλ. επίσης
|
